Πόσο αποθύμησα εχθές την σιγή, την πλήρη, αδιαπέραστη σιγή. Πιστεύεις
ότι θα την έχω ποτέ, όσο έχω αυτιά ν' ακούω κι ένα κεφάλι, που
εκπληρώνει με αφθονία τον απαραίτητο θόρυβο της ζωής. Εγώ πιστεύω ότι η
σιγή μού ξεγλιστράει, σαν το νερό από το ξεβρασμένο ψάρι στον γιαλό.
Φραντς Κάφκα, επιστολή στην Φελίτσε Μπάουερ, 8 Σεπτεμβρίου 1916
