Κι ύστερα φέτος το καλοκαίρι δεν έλαβα ούτε μία καρτούλα από σένα, κι
ύστερα και πέρυσι δεν είπα λέξη μαζί σου, που να άξιζε τον κόπο. Είναι
λοιπόν πιθανόν να στέλνω την επιστολή σε έναν ξένο, ο οποίος θα θυμώσει
από την ενόχληση, ή σε έναν πεθαμένο, ο οποίος δεν θα μπορεί να την
διαβάσει, ή σε έναν έξυπνο, ο οποίος θ' αρχίσει να γελάει μ' αυτήν.
Αλλά εγώ πρέπει να την γράψω την επιστολή, γι' αυτό δεν περιμένω να δω πρώτα ότι δεν πρέπει να την γράψω την επιστολή.
Διότι εγώ θέλω κάτι από σένα, και δεν το θέλω λόγω φιλίας ή λόγω εμπιστοσύνης, όπως θα μπορούσε ίσως να σκεφτεί κανείς, όχι, μόνο από ιδιοτέλεια, μόνο από ιδιοτέλεια.
Αλλά εγώ πρέπει να την γράψω την επιστολή, γι' αυτό δεν περιμένω να δω πρώτα ότι δεν πρέπει να την γράψω την επιστολή.
Διότι εγώ θέλω κάτι από σένα, και δεν το θέλω λόγω φιλίας ή λόγω εμπιστοσύνης, όπως θα μπορούσε ίσως να σκεφτεί κανείς, όχι, μόνο από ιδιοτέλεια, μόνο από ιδιοτέλεια.
Φραντς Κάφκα, επιστολή στον Όσκαρ Πόλλακ, 6 Σεπτεμβρίου 1909