Πολυαγαπημένη Φελίτσε, ανακαλώ όλα όσα ίσως είπα εχθές. Είναι
ένας δικαιολογημένος φόβος, αυτός που με κρατάει μακριά σου, που με
κρατάει επίσης από το να ευχηθώ να ερχόσουν τώρα εσύ στην Πράγα, αλλά
ακόμα πιο δικαιολογημένος είναι ένας τεράστιος φόβος που το υπερβαίνει
αυτό κατά πολύ, ότι εγώ θα χαθώ, αν δεν βρεθούμε σύντομα. Γιατί αν
δεν βρεθούμε σύντομα, η αγάπη μου για σένα, που δεν ανέχεται δίπλα της
καμία άλλη σκέψη μέσα μου, θα στρέφεται σε μία φαντασίωση, σε ένα
πνεύμα, σε κάτι εξ ολοκλήρου ανέφικτο και συγχρόνως σε κάτι που εξ
ολοκλήρου και ποτέ εγώ δεν θα μπορώ να το στερηθώ, κι αυτό θα ήτανε σε
θέση να με ξαποστείλει από τον κόσμο αυτό. Τρέμω ενώ γράφω. Έλα, λοιπόν,
Φελίτσε, έλα, αν έστω μπορείς κάπως, στην Πράγα, καθώς θα επιστρέφεις
από το ταξίδι σου.
Φραντς Κάφκα, επιστολή στην Φελίτσε Μπάουερ, 4 Αυγούστου 1913