Απ' την άποψη της λογοτεχνίας η μοίρα μου είναι πολύ απλή. Η έγνοια μου για την απεικόνιση της ονειρικής εσωτερικής ζωής μου έχει κάνει όλα τ' άλλα δευτερεύοντα κι είναι μ' έναν τρομαχτικό τρόπο μαραζωμένη και δεν σταματάει να μαραζώνει. Τίποτα άλλο δεν θα μπορεί ποτέ να με ικανοποιήσει. Τώρα όμως η δύναμή μου για 'κείνη την απεικόνιση είναι απειροελάχιστη, ίσως έχει ήδη εξαφανισθεί για πάντα, ίσως όμως με καταλάβει πάλι κάποια στιγμή, οι συνθήκες της ζωής μου δεν είναι πάντως κατάλληλες γι' αυτή. Έτσι αμφιταλαντεύομαι λοιπόν, πετάω ασταμάτητα προς την κορφή του βουνού, δεν μπορώ όμως ούτε μια στιγμή να κρατηθώ εκεί επάνω. Κι άλλοι αμφιταλαντεύονται, αλλά σε χαμηλότερες περιοχές, με ισχυρότερες δυνάμεις˙ όταν πάνε να πέσουν, τότε τους πιάνει ο συγγενής, που επί τούτου περπατάει δίπλα τους. Εγώ όμως αμφιταλαντεύομαι εκεί επάνω, αυτό δυστυχώς δεν είναι θάνατος, αλλά τα αιώνια μαρτύρια του να πεθαίνεις.
Φραντς Κάφκα, Ημερολόγιο, 6 Αυγούστου 1914
