Και ουσιαστικά γράφουμε συνεχώς τα ίδια. Μία φορά ρωτάω εγώ αν
είσαι άρρωστη εσύ κι ύστερα γράφεις εσύ γι' αυτό, μία φορά θέλω να
πεθάνω εγώ κι ύστερα εσύ, μία φορά θέλω γραμματόσημα εγώ κι ύστερα εσύ,
μία φορά θέλω να κλάψω εγώ μπροστά σου σαν μικρό αγόρι κι ύστερα εσύ
μπροστά μου σαν μικρό κορίτσι. Και μία φορά και δέκα φορές και χίλιες
φορές και συνεχώς εγώ θέλω να 'μαι κοντά σου και αυτό το λες κι εσύ.
Αρκετά, Αρκετά.
Φραντς Κάφκα, επιστολή στην Μίλενα Γέσενσκα, 26 Ιουλίου 1920
