Αυτές οι άτακτες κι ανάκατες επιστολές πρέπει να σταματήσουνε, Μίλενα, μας τρελαίνουνε, δεν ξέρεις τι έχεις γράψεις, ούτε σε τι σου απαντάει ο άλλος και πάντα τρέμεις, όπως και να 'χει. Τα Τσεχικά σου τα καταλαβαίνω πολύ καλά, ακούω και το γέλιο, αλλά κυλιέμαι μες στις επιστολές σου ανάμεσα στα λόγια και στα γέλια, ύστερα ακούω μόνο τα λόγια κι εξάλλου είναι και η φύση μου: ο φόβος.
Φραντς Κάφκα, επιστολή στην Μίλενα Γέσενσκα, 12 Ιουνίου 1920
