Πολυαγαπημένοι μου γονείς, αυτό δεν είναι γιλέκο, αυτό είναι ένα αριστούργημα, τόσο ωραίο και ζεστό, πώς μπόρεσες και το έφτιαξες μόνη σου, και η Ντ. δεν το καταλαβαίνει. Και πόσο καλύτερο είναι από κάθε άποψη από το γιλέκο που φορούσα μέχρι τώρα και το θεωρούσα και πολύ καλό. Πολύ χαρμόσυνη - με τη δέουσα απόσταση απ' το γιλέκο - ήταν και η αποστολή του βουτύρου. Εδώ και δύο ημέρες δεν μπορώ πάλι να φάω το ντόπιο βούτυρο, είναι βέβαια προφανώς πολύ καλό, αφήνει πάντα κάπως τη γεύση καπνιστού χοιρινού, αλλά δεν μπορείς να τρως συνεχώς καπνιστό χοιρινό.
Φραντς Κάφκα, επιστολή στους γονείς του, 15 Μαρτίου 1924
