Αξιότιμε κύριε διευθυντά!
Θα είχα γράψει ήδη προ πολλού, αλλά ήμουν ασθενής, στο κρεβάτι, με υψηλό πυρετό, η ασθένεια ακόμη και τώρα δεν έχει περάσει και, τουλάχιστον κατά τη γνώμη μου, δεν έχει διαπιστωθεί ακόμη τι είναι ουσιαστικά, αν είναι μία προσωρινή εντερική καταρροή ή κάτι χειρότερο. Εν πάση περιπτώσει θα μου κοστίσει πολύ από το βάρος που έχω πάρει, αλλά ο πνεύμονας σύμφωνα με την σημερινή εξέταση και τους ισχυρισμούς του γιατρού δεν έχει πειραχθεί από αυτή την ασθένεια και έχει επίσης βελτιωθεί τον τελευταίο καιρό.
Το ότι πάλι ζήτησα παράταση αδείας συνέβη από την ανημπόρια μου έναντι της πνευμονοπάθειας, την οποία ουσιαστικά αναγνωρίζω για πρώτη φορά στην πραγματική της σημασία εδώ, όπου ζω ανάμεσα σε πνευμονοπαθείς. Σε αυτή την παράκληση για άδεια με διευκολύνετε, μάλιστα μου την καθιστάτε δυνατή μέσω της υπομονής και της καλοσύνης, με την οποία εσείς, αξιότιμε κύριε διευθυντά, κάνατε δεκτή την αδελφή μου και την - δεν τολμώ να υπολογίσω: πολλοστή - αίτησή μου και για την οποία σας είμαι βαθιά ευγνώμων.
Διατελώ, αξιότιμε κύριε διευθυντά, με αφοσιωμένους χαιρετισμούς
Μάτλιαρυ, 3 IV 21
Υμέτερος Δρ Φ. Κάφκα
Φραντς Κάφκα, επιστολή στον διευθυντή του Ιδρύματος για την Ασφάλιση Εργατικών Ατυχημάτων για τη Βοημία, 3 Απριλίου 1921
