Τώρα περιέργως είμαι ήρεμος και δεν φαίνεται καν να είναι μόνο η κούραση. Σήμερα το πρωί όμως, πριν έρθει η δεύτερη επιστολή σου, ήμουν σαν μέσα σε δίνη. Χωρίς προφανή αιτία, σίγουρα. Είναι ακριβώς αυτό, το ότι γράφει κανείς, νιώθει προς στιγμήν κοντά στον άλλον, νομίζει ότι πιάνεται και κρατιέται κι ωστόσο ψηλαφεί τον αέρα μόνο και γι’ αυτό κατά καιρούς μέλλει να γκρεμίζεται.
Φραντς Κάφκα, επιστολή στην Φελίτσε Μπάουερ, 31 Δεκεμβρίου 1912
